پاسخ به دو سوال مهم در زمینه جوش

به چه دلیل هیدروژن در جوشکاری یک پارامتر حایز اهمیت است؟

دمای بین پاسی چیست؟ 

دمای ناحیه جوش قبل از اعمال فرایند جوشکاری بر روی پاس قبلی می‌باشد زمانیکه که کمینه دمای بین پاسی مشخص باشد جوشکاری نباید در دمای کمتر از دمای مشخص شده بر روی قطعه اصلی انجام شود. به منظور جلوگیر از افت خواص ناحیه جوش و ناحیه تحت تاثیر جوش لازم است پیشیند دمای بین پاسی بر روی قطعه جوشکاری شده کنترل شود لذا زمانیکه دمای قطعه بیش از پیشینه دمای بین پاسی است لازم است زمان کافی به قطعه جوشکاری شده داده شود تا دمای قطعه به بازه دمایی مجاز (محدوده‌ی دمای پیش گرم و بین پاسی) باز گردد.

به چه دلیل هیدروژن در جوشکاری یک پارامتر حایز اهمیت است؟

هیدروژن نفوذی در ناحیه تحت تاثیر حرارت منجر به ترک‌های هیدروژنی (ترک تاخیری) می‌شود.

هیدروژن نفوذی با تنش‌های پسماند که در حین جوشکاری ایجاد می‌شوند ترکیب شده و در فولادهای حساس به ترک (فولادهای پر کربن) ممکن است منجر به ترک در ساعات و روزهای پس از اتمام فرایند جوشکاری شود.

در فولادهای استحکام بالا و مقاطع ضخیم و بخش‌هایی از سازه‌های سنگین مهار شده ایجاد ترک‌های هیدروژن محتمل تر می‌باشد.

در این گونه موارد استفاده از فرایندها و اقلام مصرفی کم هیدروژن پیشنهاد می‌شود پیرو موارد ذکر شده دستورالعمل‌های پیش گرم، دمای بین پاسی و عملیات حرارتی بعد از جوشکاری (pwmt) از عوامل موثر در کنترل ترک هیدروژنی می‌باشد.

همچنین عادی نگه داشتن ناحیه اتصال جوشکاری شده از هرگونه روغن، زنگ زدگی و رطوبت که منابعی از هیدروژن هستند بسیار حایز اهمیت است.